Slechts enkele gebouwen van die spaarzaam overgebleven kerken uit de delta van de Schelde aan het begin van de 13e eeuw, dragen een predikaat als naam van eer. Het is terecht met trots, dat die kerken zich tooien met een bescheiden symbolische titel als “Scheldegotiek”. Toch is die titel in overgangstijd niet zonder allure. Afscheid wordt genomen van de Romaanse bouw en de opkomst van de hooggotiek wordt er mee aangekondigd. Er komt meer lichttoetreding in de bouw en daarmee eigelijk óók meer liefde voor de zoekende mens. Liefde en aandacht voor de bedrukte mens, de melaatse en de lijder aan de pest. Dat gebeurde door die uitgestotenen symbolisch te beschouwen als “binnen gelaten“, zodra zij hun blik op het altaar hadden gericht. Een groot probleem hierbij was, dat lang niet iedereen tijdens de eucharistie een blik op het altaar kon worden gegund. Daarvoor was het aantal participerende melaatsen te groot. Eén doorkijk of “hagioscoop” was doorgaans de limiet en slechts van een enkel geval (abdijkerk te Loosduinen) is een tweede “hagioscoop” bekend gebleven.
a90-6720-411-0